LabVIEW - tworzenie podprogramów

Sposób tworzenia podprogramów w LabVIEW dobrze ilustruje poniższy film:

Uwagi do powyższego filmu i tematu tworzenia podprogramów:

- Nazwy kontrolek podprogramu powinny więcej mówić o tym, co dana kontrolka oznacza, czyli zamiast Numeric powinno być Temperature (C)

- Zgodnie z ogólną zasadą programowania, mówiącą, że funkcja powinna wykonywać tylko jedną czynność, przekazywanie w tym przypadku argumentu boolowskiego należy raczej uznać za złą praktykę (a na pewno nie powinien on nazywać się Boolean). Taki argument powoduje, że podprogram wykonuje dwie czynności - przelicza wartość albo nie przelicza. Tę funkcjonalność należało by potraktować tutaj jedynie jako przykład szkoleniowy, a docelowo wyprowadzić na zewnątrz (patrz zmodyfikowany program poniżej).

- W projekcie warto utworzyć sobie osobny wirtualny folder na podprogramy. W przypadku prostych aplikacji wystarczy jeden (np. SubVI), w przypadku bardziej złożonych dobrze pogrupować je według realizowanych funkcji (np. Akwizycja Danych, Obliczenia itp.).

Rysunek 1 Wirtualny folder w projekcie

- W nowszych wersjach LabVIEW nie ma już potrzeby przełączania się pomiędzy ikoną a terminalami, są one pokazane obok siebie w oknie Front Panel.

- Zalecany schemat połączeń dla podprogramów to 4-2-2-4. Jest to też schemat domyślnie ustawiany zawsze podczas tworzenia podprogramu. W przypadku bardzo prostych operacji jak powyższa, dobrym rozwiązaniem jest również najprostsze 1-1.

Rysunek 2 Panel frontowy podprogramu, własna ikona i domyślny schemat połączeń

Poniżej załączam również zmodyfikowany program.

Rysunek 3 Zmodyfikowana wersja programu